Tα πουλιά της ελπίδας θα πετούν πάντοτε και σε στεριές και σε θάλασσες.

Tα πουλιά της ελπίδας θα πετούν πάντοτε και σε στεριές και σε θάλασσες.
10/12/2008
... Ε και λοιπόν; Ένα νούμερο ακόμα...
Αποκαθήλωση των ψυχών μας.
Σχέσεις υποταγμένες μέσα σε παιδικά όνειρα που συνεχώς φωνάζουν την ίδια λέξη... Επανάσταση!
Κι όμως οι κοιμώμενοι αστοί το ονομάζουν αδυναμία...
Προσπαθώντας να σώσουμε ολίγον απ’ την αξιοπρέπεια μας κατέληξαν οι ψυχές μας οι πιο χειραγωγήσιμη έννοια που τιμάται με νούμερα.
Ποινικοποιήσαμε τα πιο όμορφα συναισθήματά μας.
Ένα συνονθύλευμα φασιστών τρέμει μπροστά στο κάθε ελεύθερο συναίσθημα. Οποιαδήποτε παρέκκλιση είναι κολάσιμη.
Θα μιλούν για ανεκπλήρωτες καταστάσεις για να σου κόψουν τη φωνή σημαδεύοντας στο μυαλό μας γιατί στα υπόλοιπα κρατάμε άμυνα.
Ένα αλώνι χωρισμένο στη μέση από ένα δρόμο.
Στη μια πλευρά στεκώμενα τα όνειρα, οι αλήθειες και πλήθος αναμνήσεων, αντιμετωπίζοντας πάντα τους ‘’Κυρίους’’, που αυτή τη φορά υψώνουν το ανάστημα τους βάζοντας μεγαλύτερες βάτες στα παλτά τους και οπλίζοντας τα χέρια τους, δε διστάζουν να σκοτώσουν τα ίδια τους τα παιδιά.
Λυπούμαστε που δε κλάψατε για την ελευθερία, για τα υπόλοιπα κλάψτε μόνοι σας!
Όχλος φασιστών δίπλα μας φορτωμένος κοροϊδία και ψέματα, για να περνά η ώρα, στο βωμό του θεάματος.
Γοητεύεστε από τα αφροδισιακά αρώματα της εξουσίας.
Γουρούνια επιζητάτε ατελείωτα έστω κι ένα ερωτικό βλέμμα για την μεσημεριανή σας φαντασίωση.
Γίνατε στιγμιαίοι ήρωες της ηδονής.
Βρώμικες διαδρομές, ψεύτικα λόγια, μεγάλες υποσχέσεις.
Τολμάς να πας αντίθετα; Θα εξαγοράσουν το κάθε τι...
Μα μέσα στην ψυχή μας μένει άσβεστη η φλόγα της λευτεριάς.
Μπροστά μας παρελαύνει η ανιδιοτέλεια και καμία συνδιαλλαγή δε μπορεί να την ξεγράψει, γιατί οι άνθρωποι που τόσο μας λείπουν, μας είπαν πως για να ευτυχήσουμε πρέπει να είμαστε υποταγμένοι.
Υ.Γ. Την επόμενοι φορά που θα μας ρίξετε θα είμαστε εκεί!

Ελεύθεροι διαδηλωτές

‘’ Δραπέτες της μιζέριας μας, γαντζωνόμαστε στο όνειρο ταξιδεύοντας στις αλήθειες μας ’’
‘’ Ιδέα ελεύθερη μα κουρασμένη από το κυνηγητό της εξουσίας σταματά να ξαποστάσει.
Βήμα χλωμό το πέρασμα της νύχτας μα η ανάσα της πείσμα του βοριά θυμίζει.
Όνειρο επιβίωσης που αργοσβήνει πασχίζει σήμερα το αύριο να ζωντανέψει και γίνεται οδηγός – μαχητής στης ζωής το ταξίδι.
Αντιστέκεται με πάθος στις σφαίρες της υποταγής που γλιστρούν με απορία και φεύγουν αμήχανες. ‘’
Ένας καλός μας φίλος